2024-10-09

Jong geleerd is oud gedaan?

Via LinkedIn kwam ik in contact met Pim. Een oud leerling van mijn vader die één van de vertalingen van mijn vader,  ” De goddelijke komedie van Dante”, met zijn boekenclub ging bespreken. Of ik iets over dat proces van vertalen en zo indirect over hoe dat ging in die tijd, wilde vertellen. Het was een leuk gesprek dat me terug bracht naar mijn eigen jeugd.

Ik kijk met trots naar dat “metertje vertalingen” in mijn boekenkast en denk dat hij het geweldig zou vinden dat zoveel jaar na zijn dood zijn vertalingen waar hij zo gepassioneerd aan werkte nog steeds gelezen worden. Terugkijkend op mijn jeugd was mijn vader ook altijd aan het werk. Als kind vond ik dat heel vanzelfsprekend. Mijn moeder was er voor ons en zorgde zo voor de voorwaarden voor mijn vader om zich naast zijn baan als leraar, ook op zijn vertaalwerk te kunnen richten.

Grotendeels denk ik terug aan een hele fijne jeugd met veel vrijheid, gezelligheid en creativiteit, toch zijn er zijn altijd normen of regels die je aanleert in je jeugd die nu niet meer altijd helpend zijn. Zo was “bescheidenheid een groot goed”, zeker als meisje, werd “boos zijn” zo snel mogelijk gesust en kon je maar beter “gewoon accepteren dat iedereen anders is” als je je irriteerde aan bepaald gedrag. Nu als volwassene vind ik nog steeds boos worden en “op mijn strepen gaan staan” lastig, en is die bescheidenheid als ondernemer vaak een drempel om over te gaan om wel zichtbaar te zijn in wat ik kan en doe en gaat mijn acceptatie van andermans gedrag soms wel iets te ver in het “iedereen is anders verhaal.”

Als coach krijg ik regelmatig te maken met hoe bepalend je jeugd is voor je gedrag als volwassene. Nog veel meer als je niet in een veilige situatie bent opgegroeid. Als kind internaliseer je de voorwaarden en regels van jouw ouders in jouw gedrag, omdat je immers zoekt naar liefde en veiligheid en afwijzing van hen wil voorkomen. Het worden automatische gedragspatronen. Als volwassene zijn deze automatische gedragspatronen niet meer altijd functioneel. Het kan noodzakelijk zijn om je bewust te worden van dat gedrag en gedrag aan te leren dat nu beter past in jouw situatie.

En helaas, maar misschien maar goed ook bestaat de perfecte ouder nog steeds niet maar gelukkig in de meeste gevallen nog wel de ouder met de beste bedoelingen. Zo zei één van mijn kinderen ooit, toen ik me mateloos stoorde aan het gedrag van een ander en daarover aan het mopperen was; “ Ja mam…iedereen is  ook anders, zo is die gewoon”. Kreeg ik met mijn beste bedoelingen die norm van mijn ouders, weer doorgegeven aan mijn eigen kinderen, weer terug gegeven aan mezelf.….daar had ik niet veel tegenin te brengen…